De eerste indrukken

Vanochtend begon het dan echt; de stage waarvoor ik al ruim 5 jaar studeer. Tijdens de overdracht worden de statistieken van de afgelopen 2 weken genoemd: 25 december: 10 opgenomen, 5 ontslagen, 1 overleden; 26-12; 4 opgenomen, 8 ontslagen, 2 overleden; 27-12…. Heftig. Tijd om het met eigen ogen te aanschouwen; ik werd geplaatst op de Moeder-Kindkliniek en had direct flashbacks naar Suriname. De vroedvrouwen zijn in hetzelfde donkerblauw gekleed, de muren zijn afgebrokkeld wit, kruisen op de muur en de deuren zijn helblauw. Gelukkig is het een stuk overzichtelijker; er is een zaal met 6 bevallingsbedden en 2 matrasjes voor pas geborene met een slechte start, de ‘Intensive Care’. Daarnaast een kamer met net-bevallen-of-keizersnede-vrouwen, een zaal met zieke zwangeren en nog een zaal met zieke baby’s . In totaal zie ik 20 mensen in de ochtend waarvan 5 zijn gebombardeerd tot ‘mijn patiënten’. Een pasgeborene gaat bijzonder slecht maar wat er nou over afgesproken was werd mij niet duidelijk. ’s Middags gaat het alleen maar slechter; 5 dagen oud, nog niet gepoept, drinkt niet, geen goede kracht in armen en benen en als er een voedingszonde in de neus verdwijnt komt er alleen maar darminhoud naar boven. Ik denk dat ik zojuist de eerste patiënt heb gezien die onder mijn ogen gaat sterven. Ik probeer nog een soort van plan los te krijgen maar verder dan was bloed prikken komt de arts niet; wat de baby heeft maakt niet zo veel uit, hij gaat het niet halen. Het doet me minder dan ik had verwacht, maar ik ben benieuwd hoe het de rest van mijn stage gaat vallen.